Werk- en loopbaancoach
 

Blogs



2024-09-13

Opnieuw en opnieuw en opnieuw

20240913_161135-01.jpegMet een diepe zucht ploft ze tegenover me neer. “Waarom lukt het me niet?”, vraagt ze, met die blik die iedereen wel eens heeft. Ik glimlach bemoedigend en zeg: “Wat bedoel je precies?”
Ze schudt haar hoofd en zucht nog eens. “Nou, ik had mezelf zo voorgenomen om rustig te blijven bij mijn collega Ilse, maar ze kreeg het weer voor elkaar om me uit m’n slof te laten schieten.” Teleurgesteld kijkt ze me aan. Met een blik van: “Ik wil wel, maar het lukt me gewoon niet.”

Ik knik en zeg: “Het feit dat je doorhad wat er gebeurde, is al de eerste stap. Dat betekent dat je bewust wordt van je gedrag. Weet je wat dat is? Een succes!”. Ze kijkt me verrast aan. “Oh, zo had ik het nog niet bekeken…”.

Dit zie ik zo vaak gebeuren. We willen echt wel veranderen. We weten meestal ook heel goed wat we anders moeten doen. Maar ja, dan komt het moment dat we het anders moeten gaan doen en dát valt toch wel vaak een beetje tegen. Je had je zo voorgenomen om niet meer te ontploffen bij die ene collega, eerder naar huis te gaan of rust te bewaren tijdens een hectische werkdag. Maar opeens zit je toch weer in dat oude patroon. Tja, als verandering makkelijk was, had je nu al je hele leven getransformeerd, toch?

Verandering is als een marathon: stapje voor stapje. Geen sprint. Mijn coachee, bijvoorbeeld, heeft nu door in welke situaties ze uitvalt. En die ontdekking is goud waard. Want met die kennis, kan ze met mij in een coachsessie achterhalen wat erachter zit en een oplossing verzinnen. De volgende keer lukt het haar dan wél om niet te ontploffen. Het is een leerproces. En weet je? Leren verloopt nooit zonder vallen en opstaan.

Dus als het even niet lukt, zoals je had gehoopt, gooi de handdoek dan niet in de ring. Probeer het gewoon nog een keer en nog een keer. Voordat je het weet, heb je die verandering voor elkaar gebokst en ben je stiekem al een heel eind verder dan je denkt.

En mijn coachee? De volgende keer dat ze Ilse weer zag, bleef ze kalm en sprak ze haar collega rustig aan. Dat is toch een super prestatie? Echt, ik kon niet trotser op haar zijn.

Annet - 16:09 | Een opmerking toevoegen