Posts

2024-08-12

Je bent meer dan je baan

Vorige week stond je op een feestje. 

Je kwam aan de praat met iemand en die vroeg wat voor werk je doet. Je antwoordde automatisch “Ik ben beleidsmedewerker bij een ziekenhuis.” “Ooh, tja…, iemand moet het doen….” kwam het antwoord. Je voelde aan alles dat de persoon het niet zo had op beleidsmedewerkers. Opeens had je de neiging om te vertellen hoe belangrijk werk je doet. Dat het belangrijk is om het oerwoud aan regels in de zorg goed vast te leggen in beleid. Hoe je dagelijks bezig bent met de kwaliteit van zorg, ook al sta je niet aan het bed van de patiënt. Op de achtergrond werk je wel degelijk mee aan die kwaliteit en de zorg voor de patiënt. En tegelijkertijd voelde je ook de enorme tegenzin om je werk te verdedigen. Je vindt je werk inderdaad niet meer zo leuk als dat je vroeger vond. Je ergert je steeds meer aan je collega die altijd te laat komt. Je vindt het niet leuk dat je sinds vorige week een leidinggevende hebt waar je nekharen recht van overeind gaan staan. Nog voordat je kon reageren, liep de persoon al weg naar een interessanter iemand. Somber staarde je naar je glas wijn. Hoe komt het toch, dat je je zo geraakt voelde door die stomme reactie “iemand moet het doen”? Hoe komt het toch dat je niet meer blij wordt van je werk? Je wilt weer blij zijn met je baan, je wilt de trots weer voelen dat je in de zorg werkt. Je wilt je niet ergeren aan de collega en je wilt je werk best verdedigen tegen de een of andere nitwit. Maar hoe?

Nou laat ik beginnen bij het feit dat je het gevoel hebt je baan te moeten verdedigen, komt doordat je jezelf te veel vereenzelvigd met je baan. En dat is niet gek. In Nederland zijn we gewend om ons voor te stellen met “Ik ben…” in plaats van “Ik werk als…”. Deze woordkeuze geeft al aan dat we onze baan vaak zien als een integraal onderdeel van onze identiteit. Hoewel dit op het eerste gezicht helemaal geen probleem is, kan het nu juist daarom zijn dat we geneigd zijn om ons te verdedigen als iemand ons werk maar niks vindt of niet begrijpt wat we voor werk doen.

Het is belangrijk om je te realiseren dat je veel meer bent dan je werk. Je werk is slechts één aspect van wie je bent. Je bent naast je rol als werknemer ook nog zo veel meer. Zoals vrouw, misschien wel moeder, zus, dochter, yogi, tuinierder, lezer, automobilist, fietser, echtgenoot enzovoort. Daarnaast heb je ook nog je hobby’s, meningen en dromen. Dat alles vormt jou als mens en dat is niet alleen je baan.

Op het moment dat je niet veel plezier of energie haalt uit je werk, helpt het om je manier van denken en spreken aan te passen. Een volgende keer dat iemand vraagt wat voor werk je doet, antwoord dan eens met “Ik werk als…” in plaats van “Ik ben…”. Zeg het maar eens hard op. “Ik ben beleidsmedewerker.” Of welk werk je doet. Daarna “Ik werk als beleidsmedewerker”. Voel je het verschil? Door die andere zin en woordkeuze, scheid je jouw identiteit van je baan. Daardoor kan je veel meer afstand nemen van je werk, maar ook van meningen over je werk van anderen. Wanneer het op je werk niet lekker loopt, betekent dat niet dat jij als persoon faalt. Je hebt nog steeds al die andere aspecten van je leven die waardevol en betekenisvol zijn. Door je niet volledig te vereenzelvigen met je baan, ontwikkel je veel meer veerkracht en ervaar je minder stress bij tegenslagen op het werk.

Hoe ga jij volgende keer antwoorden als iemand vraagt welk werk je doet? Laat het me weten, ik ben heel benieuwd!